ZEKİ UZUNDURUKAN – ALTIN ALKIŞLAR
Geçen hafta Muhteşem Lig’de 23. Şampiyonluğu’na ulaşan Galatasaray, Aslantepe’de ezeli rakibi Fenerbahçe karşısında o denli bir maç çıkardı ki… Helal olsun, hakikaten Galatasaray’ın alandaki uğraşına şapka çıkarmak lazım. Fenerbahçe ile şampiyonluk maçı oynuyormuş üzere savaştı sarı-kırmızılı futbolcular… Adım atarken güya havada yürüyor üzereydiler. Ateşlere basarak koşan bir kadro ruhu ile teğe bir gayretten teğe bin rahmet elde etti sarı-kırmızılılar.
Dün akşam Nef Stadı’nda bir destanın ayak izleri vardı. Zaniolo’nun golü ile tribünleri dolduran 52 bin Aslan Cimbomlu, çoktan karnaval havasını yaşamaya başlamıştı. 60’ta gole giden Zaniolo’yu düşüren Luan Peres’in kırmızı kartı ile Galatasaray zafere mührünü basmıştı bile. Bu dönem Üstün Lig’e damgasını vuran İcardi’nin skoru 2-0’a getiren golü sonrasında tribünlerde yılbaşı kartpostallarını aratmayacak hoşlukta görüntülere şahitlik ettik. Serin bir haziran akşamında Nef Stadı’nda dünyanın en hoş tribün fotoğraflarına bakarken, atların çektiği süslü faytonları, eski bayramları hatırladım. Futbol bir aşk masalı dedim. Dün gece İstanbul, Binbir Gece Masalları’nı yaşadı…
Sarı-kırmızılı kahramanlar, adeta masalların içinden çıkıp gerçeğe dönüşürken; yıldızlar yere inip, sarı-kırmızılı futbolcuların gözlerinden öpüyordu. Bu ortada da alanda o kadar iştahlı bir Galatasaray vardi ki, Jesus atılım üzerine atılım yapıyordu fakat bu tahrip gücü yüksek Galatasaray’ın karşısında değil Fenerbahçe, Manchester City olsa ne muharrir… Tam bu cümleyi yazarken Zaniolo o denli bir gol attı ki, İrfan Can, ağlara giden topu göremedi bile… Aslantepe, Aslantepe olalı bu türlü bir coşku, bu türlü harika bir grup görmedi. Galatasaray, Fenerbahçe karşısında geçen hafta ilan ettiği şampiyonluğu o denli bir taçlandırdı ki. Galatasaray, dün akşam salkım saçan yıldızlar topluluğuydu, o yıldızlardan som altından bir tasa oyuncularının teri damlıyordu.
ZEKİ UZUNDURUKAN – ALTIN ALKIŞLAR
Geçen hafta Muhteşem Lig’de 23. Şampiyonluğu’na ulaşan Galatasaray, Aslantepe’de ezeli rakibi Fenerbahçe karşısında o denli bir maç çıkardı ki… Helal olsun, sahiden Galatasaray’ın alandaki çabasına şapka çıkarmak lazım. Fenerbahçe ile şampiyonluk maçı oynuyormuş üzere savaştı sarı-kırmızılı futbolcular… Adım atarken güya havada yürüyor üzereydiler. Ateşlere basarak koşan bir ekip ruhu ile teğe bir uğraştan teğe bin rahmet elde etti sarı-kırmızılılar.
Dün akşam Nef Stadı’nda bir destanın ayak izleri vardı. Zaniolo’nun golü ile tribünleri dolduran 52 bin Aslan Cimbomlu, çoktan karnaval havasını yaşamaya başlamıştı. 60’ta gole giden Zaniolo’yu düşüren Luan Peres’in kırmızı kartı ile Galatasaray zafere mührünü basmıştı bile. Bu dönem Harika Lig’e damgasını vuran İcardi’nin skoru 2-0’a getiren golü sonrasında tribünlerde yılbaşı kartpostallarını aratmayacak hoşlukta görünümlere şahitlik ettik. Serin bir haziran akşamında Nef Stadı’nda dünyanın en hoş tribün fotoğraflarına bakarken, atların çektiği süslü faytonları, eski bayramları hatırladım. Futbol bir aşk masalı dedim. Dün gece İstanbul, Binbir Gece Masalları’nı yaşadı…
Sarı-kırmızılı kahramanlar, adeta masalların içinden çıkıp gerçeğe dönüşürken; yıldızlar yere inip, sarı-kırmızılı futbolcuların gözlerinden öpüyordu. Bu ortada da alanda o kadar iştahlı bir Galatasaray vardi ki, Jesus atılım üzerine atak yapıyordu lakin bu tahrip gücü yüksek Galatasaray’ın karşısında değil Fenerbahçe, Manchester City olsa ne müellif… Tam bu cümleyi yazarken Zaniolo o denli bir gol attı ki, İrfan Can, ağlara giden topu göremedi bile… Aslantepe, Aslantepe olalı bu türlü bir coşku, bu türlü harika bir ekip görmedi. Galatasaray, Fenerbahçe karşısında geçen hafta ilan ettiği şampiyonluğu o denli bir taçlandırdı ki. Galatasaray, dün akşam salkım saçan yıldızlar topluluğuydu, o yıldızlardan som altından bir tasa oyuncularının teri damlıyordu.
Galatasaray’ın bu şampiyonluğu, ana sütü üzere helal şampiyonluktur. Ve Galatasaray taraftarı… Harika ötesi 12. Adam katkısı… Şampiyonluğun sarı-kırmızı renk olarak yansıdığı cennet, Galatasaray tribünleriydi. Ve Galatasaraylı futbolcular, her maçta gözleri şampiyonluktan diğer bir şey görmeyen futbolcular topluluğuydu. Ne hakemler, ne rakipler kimse durduramadı Galatasaray’ı. Bu şampiyonluk çok lakin çok yakıştı yıldızlar topluluğu Galatasaray’a.
Aslanlar’ın başı yıldızlarda, ayakları samanyolunda… Bu kadronun kod ismi ŞAMPİYON! Sarı-kırmızılı ekibin bu şampiyonluğunun perde ardında Lider Dursun Özbek’in büyük vizyonu, kibirden uzak alçakgönüllülüğü ve ustalığı; Sportif A.Ş. Lider Vekili Erden Timur’un transferlerdeki nokta atışı atakları ve bilgeliği; Teknik Yönetici Okan Buruk’un satranç ustalığı, maçları nakış üzere işlemesi; Galatasaraylı taraftarların Şampiyon Galatasaray’a verdiği harikulâde dayanak vardı… Altın alkışlar GALATASARAY’a gelsin! Tebrikler Şampiyon Galatasaray!
ERMAN TOROĞLU – ÇATIR ÇATIR
Galatasaray geçen hafta şampiyon olmuş, tüm hafta eğlenmiş. Yalnızca iki antrenmanla çıkmışlar maça. Fenerbahçe’ye bakarsak rakip Galatasaray! Rakip Galatasaray olunca isim olarak kıymetli, buradan mağlup çıkmayacaksın. Hem de ikincilik de değerli, daha da kıymetlisi haftaya pazar Türkiye Kupası finali var. Fakat sarı-kırmızılılar alana güya lig yeni başlıyormuş üzere çıktı, çatır çatır oynadı. Fenerbahçe, Galatasaray’ın bu temposuna karşılık veremedi. İki kadro ortasındaki fark çok net bir biçimde gözüktü. Aslında Fenerbahçeli futbolcuların çatır çutur uğraş etmeleri gerekirdi. Bu Fenerbahçe’yi gördükten sonra kupa finali için düzgün şeyler düşünmüyorum. Zira Başakşehir evvelki gün genç oyuncularla Adana Demirspor’u yendi. Başakşehir’de Emre, bir hafta sonraki kupa finalini düşünerek oyuncuları oynatmadan dinlendirdi. Fenerbahçeli oyuncular ise alanda oynayarak dinlendi.
Galatasaray’ın bu şampiyonluğu, ana sütü üzere helal şampiyonluktur. Ve Galatasaray taraftarı… Harika ötesi 12. Adam katkısı… Şampiyonluğun sarı-kırmızı renk olarak yansıdığı cennet, Galatasaray tribünleriydi. Ve Galatasaraylı futbolcular, her maçta gözleri şampiyonluktan öteki bir şey görmeyen futbolcular topluluğuydu. Ne hakemler, ne rakipler kimse durduramadı Galatasaray’ı. Bu şampiyonluk çok ancak çok yakıştı yıldızlar topluluğu Galatasaray’a.
Aslanlar’ın başı yıldızlarda, ayakları samanyolunda… Bu ekibin kod ismi ŞAMPİYON! Sarı-kırmızılı grubun bu şampiyonluğunun perde gerisinde Lider Dursun Özbek’in büyük vizyonu, kibirden uzak alçakgönüllülüğü ve ustalığı; Sportif A.Ş. Lider Vekili Erden Timur’un transferlerdeki nokta atışı atılımları ve bilgeliği; Teknik Yönetici Okan Buruk’un satranç ustalığı, maçları nakış üzere işlemesi; Galatasaraylı taraftarların Şampiyon Galatasaray’a verdiği harika takviye vardı… Altın alkışlar GALATASARAY’a gelsin! Tebrikler Şampiyon Galatasaray!
ERMAN TOROĞLU – ÇATIR ÇATIR
Galatasaray geçen hafta şampiyon olmuş, tüm hafta eğlenmiş. Yalnızca iki antrenmanla çıkmışlar maça. Fenerbahçe’ye bakarsak rakip Galatasaray! Rakip Galatasaray olunca isim olarak değerli, buradan mağlup çıkmayacaksın. Hem de ikincilik de kıymetli, daha da değerlisi haftaya pazar Türkiye Kupası finali var. Lakin sarı-kırmızılılar alana güya lig yeni başlıyormuş üzere çıktı, çatır çatır oynadı. Fenerbahçe, Galatasaray’ın bu temposuna yanıt veremedi. İki kadro ortasındaki fark çok net bir formda gözüktü. Aslında Fenerbahçeli futbolcuların çatır çutur çaba etmeleri gerekirdi. Bu Fenerbahçe’yi gördükten sonra kupa finali için âlâ şeyler düşünmüyorum. Zira Başakşehir evvelki gün genç oyuncularla Adana Demirspor’u yendi. Başakşehir’de Emre, bir hafta sonraki kupa finalini düşünerek oyuncuları oynatmadan dinlendirdi. Fenerbahçeli oyuncular ise alanda oynayarak dinlendi.
Galatasaray bu sene ligi hak etti. Vakit zaman sallandı ancak genelde düzgün şeyler yaptılar. Okan da bu grubu hoş yönetim etti. Zaniolo iki hafta önce çok gereksiz ve futbol aptallığı çerçevesinde yaptığı hareketten atılmıştı fakat dün gece Okan Buruk onu yeniden sahneye sürdü. Hiçbir yerden istihbarat almadım lakin Mancini, Okan’ı aradı herhalde. “Ben bu oyuncuya sana yolladım. Tamam bu çocuk haşarı fakat ben bunu ulusal grup takımına aldım, sen de oynatsan” demiş midir sanki? Hiçbir şey duymadım lakin büyük ihtimalle bu türlü bir konuşma geçmiştir. Adam zirveden tırnağa futbolcu fakat ortada kontaklar atıyor. Galatasaray’da vazifesini yapmayan oyuncu yoktu. Bilmiyorum dikkatinizi çekmiştir herhalde dün gece 22 futbolcu içinde hiç hareket etmeden, kendi kendine ısınan hiç zorlanmayan bir isim vardı. Kim o, Muslera! Allah’tan hava sıcak, soğuk olsa zatürre olurdu. Yani bu cümleden siz bu derbinin nasıl geçtiğini daha düzgün anlarsınız. Türkiye’nin iki büyük ekibi oynadı ancak maalesef hakem bu maçın hakemi değildi. Bu arkadaşı FIFA yaptılar ancak bu ikinci sınıf bir hakem. Alanda hareketleri, konuşmaları, yürüyüşü, koşuşu her şeyi ofsayt yahut ofsaytımsı!
EMRE BOL – BÖYLESİNİ GÖRMEDİM
Sayın Ali Koç ve grubu; gördünüz mü kurduğunuz kadroyu? Bu grubun şampiyon olabilme ihtimali var mı? Bence hiçbir vakit olmadı. Pekala Jesus’a ne demeli? Birtakım gerçek isimlerle, uyumsuz isimleri alana sürerek, “Ben haklıyım” demeye çalışıyor hala! Jesus Fenerbahçe’nin hocası olamaz. Böylesine “katır” inadı olan bir adam yarışamaz. Çünkü her daim kendini haklı çıkarmaya çalışacaktır. 60-70 dakika prestijiyle yıldızların değil, savaşçıların maçıydı. İnanılmaz ikili çabalara şahit olduk. Şunu çok net söyleyeyim; 20 yıldır rakibin kalibresinin bu kadar altında bir ekip kurulmadı. Koskoca birinci yarıyı tek bir isabetli şut atmadan bitirdi F.Bahçe! Bu halde müsabakan mümkün mü?
Geçen haftayı yiyip, içerek hatta sabahlayarak geçirmiş Galatasaray karşısında farklı mağlup oluyorsun. Taraftarın, şampiyonluk gitti fakat bari bir derbi galibiyeti alalım derken… Hepinize yazıklar olsun! Hala hakemler, federasyon, MHK bize düşman mı diyeceksiniz? Fenerbahçe’nin düşmanı; yanlışsız düzgün takım yapmayan, taraftara hayal satan, gereksiz düşmanlar belirleyip cepheler açanlardır. Dönem başından beri bunu anlatmaya çalıştım. Dinleyenler, dinlemeyenler oldu. Ne yazık ki haklı çıktım. Fenerbahçe formasını, Fenerbahçe teknik yöneticisi unvanını haketmeyenleri getirirseniz; Fenerbahçe başkanlığını götüremezsiniz. Layık olun Fenerbahçe’ye… Yoksa bırakın gidin! İki maçta da hakkıyla galip gelen ve şampiyon olan Galatasaray’ı kutluyorum.
Galatasaray bu sene ligi hak etti. Vakit zaman sallandı lakin genelde uygun şeyler yaptılar. Okan da bu kadrosu hoş yönetim etti. Zaniolo iki hafta önce çok gereksiz ve futbol aptallığı çerçevesinde yaptığı hareketten atılmıştı ancak dün gece Okan Buruk onu yeniden sahneye sürdü. Hiçbir yerden istihbarat almadım fakat Mancini, Okan’ı aradı herhalde. “Ben bu oyuncuya sana yolladım. Tamam bu çocuk haşarı fakat ben bunu ulusal ekip takımına aldım, sen de oynatsan” demiş midir sanki? Hiçbir şey duymadım lakin büyük ihtimalle bu türlü bir konuşma geçmiştir. Adam doruktan tırnağa futbolcu lakin ortada kontaklar atıyor. Galatasaray’da misyonunu yapmayan oyuncu yoktu. Bilmiyorum dikkatinizi çekmiştir herhalde dün gece 22 futbolcu içinde hiç hareket etmeden, kendi kendine ısınan hiç zorlanmayan bir isim vardı. Kim o, Muslera! Allah’tan hava sıcak, soğuk olsa zatürre olurdu. Yani bu cümleden siz bu derbinin nasıl geçtiğini daha uygun anlarsınız. Türkiye’nin iki büyük grubu oynadı lakin maalesef hakem bu maçın hakemi değildi. Bu arkadaşı FIFA yaptılar fakat bu ikinci sınıf bir hakem. Alanda hareketleri, konuşmaları, yürüyüşü, koşuşu her şeyi ofsayt yahut ofsaytımsı!
EMRE BOL – BÖYLESİNİ GÖRMEDİM
Sayın Ali Koç ve takımı; gördünüz mü kurduğunuz kadroyu? Bu grubun şampiyon olabilme ihtimali var mı? Bence hiçbir vakit olmadı. Pekala Jesus’a ne demeli? Kimi yanlışsız isimlerle, uyumsuz isimleri alana sürerek, “Ben haklıyım” demeye çalışıyor hala! Jesus Fenerbahçe’nin hocası olamaz. Böylesine “katır” inadı olan bir adam yarışamaz. Çünkü her daim kendini haklı çıkarmaya çalışacaktır. 60-70 dakika prestijiyle yıldızların değil, savaşçıların maçıydı. İnanılmaz ikili çabalara şahit olduk. Şunu çok net söyleyeyim; 20 yıldır rakibin kalibresinin bu kadar altında bir ekip kurulmadı. Koskoca birinci yarıyı tek bir isabetli şut atmadan bitirdi F.Bahçe! Bu biçimde müsabakan mümkün mü?
Geçen haftayı yiyip, içerek hatta sabahlayarak geçirmiş Galatasaray karşısında farklı mağlup oluyorsun. Taraftarın, şampiyonluk gitti ancak bari bir derbi galibiyeti alalım derken… Hepinize yazıklar olsun! Hala hakemler, federasyon, MHK bize düşman mı diyeceksiniz? Fenerbahçe’nin düşmanı; hakikat düzgün takım yapmayan, taraftara hayal satan, gereksiz düşmanlar belirleyip cepheler açanlardır. Dönem başından beri bunu anlatmaya çalıştım. Dinleyenler, dinlemeyenler oldu. Ne yazık ki haklı çıktım. Fenerbahçe formasını, Fenerbahçe teknik yöneticisi unvanını haketmeyenleri getirirseniz; Fenerbahçe başkanlığını götüremezsiniz. Layık olun Fenerbahçe’ye… Yoksa bırakın gidin! İki maçta da hakkıyla galip gelen ve şampiyon olan Galatasaray’ı kutluyorum.
LEVENT TÜZEMEN – ÇOK YAKIŞTI
Galatasaray’a Cumhuriyet’in 100. yılında şampiyonluk hakikaten çok yakıştı. Bu şampiyonluğun çok uzun bir öyküsü var. Öncelikle Dursun Özbek Galatasaray’ın başına geçti, Okan Buruk’u misyona getirdi. Erden Timur’a transferi bırakıp, yıldızları almasını sağladı. Topluluğa sevgi iklimini aşıladı. Taraftara da şampiyonluk kelamı verdi. Galatasaray ne vakit aile olduysa şampiyonluklar ve kupalar kazandı. Galatasaray, bir his grubu olduğunu gösterdi. Bir aile olarak halatı daima birlikte çektiler. Ve Galatasaray, 15. haftada çıktığı liderlik koltuğundan bir kez bile düşmedi, daima kazandı. Okan hoca rekorlar kırdı ve alanda oynattığı futbolla da göz kamaştırdı.
F.Bahçe’ye karşı uzun bir ortadan sonra bir dönemde iki galibiyet almak, iki maçta da 3-0 yenmek, hiç gol yememek muvaffakiyetlerin en büyüğüdür. Kadıköy ve Nef Stadı’nda elde edilen zaferler, maçların alanda kazanıldığının tam bir dokümanı oldu. Kiralık olarak gelen lakin 40 yıllık Galatasaraylı üzere oynayan İcardi, son haftalarda büyük sorumluluk alıp attığı gollerle grubu sırtladı. Kerem çalışkanlığı ile Torreira mert yüreği ile eksiksiz performans sergilediler. Okan hoca, bütün ekibe sevgiyi ve adaleti eşit dağıttı. Kulübede oturan isyan etmedi, sonradan oyuna girse dahi Barış Alper üzere bütün gücünü alana verdi. Mata ile Mertens liderlik yaptı. Muslera 6. şampiyonluğuna imza atarken Galatasaray’ın tarihine altın harflerle yazıldı. Atanla tutandan başlayan şampiyonluk serüveni son olarak Fenerbahçe galibiyeti ile taçlandı. Bu şampiyonluk Galatasaray ailesine iyi olsun.
REHA KAPSAL – YÜKSEK VAAT
Sezonun geneline ve F.Bahçe derbisine baktığımızda G.Saray her vakit öne gerçek koşan, rakibine az konum veren, topu ve oyunu denetim eden, savunma-hücum istikrarını çok uygun kuran bir grup görüntüsündeydi. Ayrıyeten saha içi ve dışında grubun toplumsal birlikteliği çok yeterli sağlanmıştı. Bana nazaran şampiyonlukta büyük hisse sahibi olan taraftarının tek sesliliği değerliydi. Tüm bunların toplamında ziyadesiyle hak ettiği şampiyonluğu kazandılar. Fenerbahçe ile ortadaki fark saha içi tertibi ve kalitesi tartışılmayacak kadar yeterliydi. Geçen sene ligi son sıralara yakın bitirse de sarı-kırmızılılar yeni hoca ve yeni bir lider ile tekrar şampiyon olma marifetini gösterdi. Bu manada çok farklı ve başarılı bir kulüp sarı kırmızılılar. Genlerinde bu var.
LEVENT TÜZEMEN – ÇOK YAKIŞTI
Galatasaray’a Cumhuriyet’in 100. yılında şampiyonluk nitekim çok yakıştı. Bu şampiyonluğun çok uzun bir öyküsü var. Öncelikle Dursun Özbek Galatasaray’ın başına geçti, Okan Buruk’u misyona getirdi. Erden Timur’a transferi bırakıp, yıldızları almasını sağladı. Topluluğa sevgi iklimini aşıladı. Taraftara da şampiyonluk kelamı verdi. Galatasaray ne vakit aile olduysa şampiyonluklar ve kupalar kazandı. Galatasaray, bir his grubu olduğunu gösterdi. Bir aile olarak halatı daima birlikte çektiler. Ve Galatasaray, 15. haftada çıktığı liderlik koltuğundan bir sefer bile düşmedi, daima kazandı. Okan hoca rekorlar kırdı ve alanda oynattığı futbolla da göz kamaştırdı.
F.Bahçe’ye karşı uzun bir ortadan sonra bir dönemde iki galibiyet almak, iki maçta da 3-0 yenmek, hiç gol yememek muvaffakiyetlerin en büyüğüdür. Kadıköy ve Nef Stadı’nda elde edilen zaferler, maçların alanda kazanıldığının tam bir dokümanı oldu. Kiralık olarak gelen lakin 40 yıllık Galatasaraylı üzere oynayan İcardi, son haftalarda büyük sorumluluk alıp attığı gollerle ekibi sırtladı. Kerem çalışkanlığı ile Torreira gözü pek yüreği ile eksiksiz performans sergilediler. Okan hoca, bütün gruba sevgiyi ve adaleti eşit dağıttı. Kulübede oturan isyan etmedi, sonradan oyuna girse dahi Barış Alper üzere bütün gücünü alana verdi. Mata ile Mertens liderlik yaptı. Muslera 6. şampiyonluğuna imza atarken Galatasaray’ın tarihine altın harflerle yazıldı. Atanla tutandan başlayan şampiyonluk serüveni son olarak Fenerbahçe galibiyeti ile taçlandı. Bu şampiyonluk Galatasaray ailesine iyi olsun.
REHA KAPSAL – YÜKSEK VAAT
Sezonun geneline ve F.Bahçe derbisine baktığımızda G.Saray her vakit öne gerçek koşan, rakibine az konum veren, topu ve oyunu denetim eden, savunma-hücum istikrarını çok düzgün kuran bir ekip görüntüsündeydi. Ayrıyeten saha içi ve dışında grubun toplumsal birlikteliği çok uygun sağlanmıştı. Bana nazaran şampiyonlukta büyük hisse sahibi olan taraftarının tek sesliliği kıymetliydi. Tüm bunların toplamında ziyadesiyle hak ettiği şampiyonluğu kazandılar. Fenerbahçe ile ortadaki fark saha içi tertibi ve kalitesi tartışılmayacak kadar uygundu. Geçen sene ligi son sıralara yakın bitirse de sarı-kırmızılılar yeni hoca ve yeni bir lider ile tekrar şampiyon olma maharetini gösterdi. Bu manada çok farklı ve başarılı bir kulüp sarı kırmızılılar. Genlerinde bu var.
F.Bahçe’ye gelirsek… Jesus’a piyasadaki hocaların 5 katını ödeyip, geçen yılki yeterli takımın üzerine 10 transfer yaptı. Derbi kazanamadı. Jesus her fırsatta diğer kulüplerle görüşerek gitmek istediğini gösterdi. İki Giresun, birer İstanbul ve Ümraniye maçlarında 9 puan verdikten sonra ‘Şampiyon olmamızı istemeyen kesitler var’ demek çok yanlış. F.Bahçe’nin yaptığı en büyük yanılgı da hiçbir vakit öz tenkit yapmaması, daima mazeretleri diğer yerde araması. Algı ve suçlamak başarısızlığı kabul etmeyenlerin en büyük silahıdır. F.Bahçe ‘Nerde, nasıl kusur yaptık’ sorusunu kendine kesinlikle sormalıdır. G.Saray yüksek vaatle girdiği dönemde amaca ulaşıp hak ettiği şampiyonluğa ulaştı. Yeniden yüksek vaatle döneme giren F.Bahçe için hayal kırıklığı oldu.
SERKAN KORKMAZ – WINNER
Dün geceki derbi şampiyonu belirleseydi birebir maçı izlemezdik Lakin misal bir sonuca tanıklık ederdik. Şampiyonluğu ilan etmiş bir kadroya nazaran çok hırslı bir Galatasaray izledik. Şampiyonluğu kaptıran Fenerbahçe, ikinciliği Beşiktaş’a kaptırma riski olan ekibe nazaran berbattı. Tuhaftır; Jesus, şampiyon olamayan taktiği ve kadrosu bozmamış, Buruk ise şampiyonluğu getiren ülkü on birinden üç değişikliğe gitmişti. Galatasaray’ın üstünlüğüyle sona eren birinci yarıda tek gol Zaniola’dan geliyordu. Fenerbahçe, rakibine hiçbir sorun çıkartamıyordu. İkinci yarıda senaryo değişmedi. Peres’in, “bariz gol şansı” elde eden Zaniolo’yu düşürmesiyle sarı lacivertliler bir kişi eksilince pek çok Fenerbahçeli kanal değiştirmiştir sanıyorum.
İzlemekte ısrarcı olanların direnciniyse İcardi kırdı. Kadıköy’deki golle Türkiye mesleğini sıçratan Arjantinli farkı ikiye çıkarıyordu. Maçın yıldızı, bonservisinin taksidi başlamayan Zaniolo’ydu. İtalya ulusal grubuna çağırılan futbolcu neden 35 milyon avro ettiğini ispatlayan muazzam bir golle İrfan Can’ı ikinci defa avladığında son düdüğe 15 dakika vardı. Sarı kırmızılılar bir anda “tarihi fark” hesabı yapmaya başlamıştı. Bir Galatasaraylı için unutulmaz bir geceydi. Gezegendeki en büyük rakibini farklı bir skorla rahat yenerek kim kupa kaldırmak istemez ki? Okan Hoca’ya bir sefer daha “helal olsun”… Kutlamalardan şu maça, bu kadar yıldızlı bir grubu nasıl motive ettiğini iştirakçilerden yüklü para alınan bir sertifika programında anlatsa ilgi büyük olur. Bu kadar mütevazı ve insancıl bir karakter nasıl bu kadar büyük bir “winner” olmayı başarmış, tam bir ders (hatta tez) konusu.
F.Bahçe’ye gelirsek… Jesus’a piyasadaki hocaların 5 katını ödeyip, geçen yılki yeterli takımın üzerine 10 transfer yaptı. Derbi kazanamadı. Jesus her fırsatta diğer kulüplerle görüşerek gitmek istediğini gösterdi. İki Giresun, birer İstanbul ve Ümraniye maçlarında 9 puan verdikten sonra ‘Şampiyon olmamızı istemeyen bölümler var’ demek çok yanlış. F.Bahçe’nin yaptığı en büyük yanılgı da hiçbir vakit öz tenkit yapmaması, daima mazeretleri öbür yerde araması. Algı ve suçlamak başarısızlığı kabul etmeyenlerin en büyük silahıdır. F.Bahçe ‘Nerde, nasıl kusur yaptık’ sorusunu kendine kesinlikle sormalıdır. G.Saray yüksek vaatle girdiği dönemde amaca ulaşıp hak ettiği şampiyonluğa ulaştı. Tekrar yüksek vaatle döneme giren F.Bahçe için hayal kırıklığı oldu.
SERKAN KORKMAZ – WINNER
Dün geceki derbi şampiyonu belirleseydi tıpkı maçı izlemezdik Lakin benzeri bir sonuca tanıklık ederdik. Şampiyonluğu ilan etmiş bir gruba nazaran çok hırslı bir Galatasaray izledik. Şampiyonluğu kaptıran Fenerbahçe, ikinciliği Beşiktaş’a kaptırma riski olan kadroya nazaran berbattı. Tuhaftır; Jesus, şampiyon olamayan taktiği ve grubu bozmamış, Buruk ise şampiyonluğu getiren ülkü on birinden üç değişikliğe gitmişti. Galatasaray’ın üstünlüğüyle sona eren birinci yarıda tek gol Zaniola’dan geliyordu. Fenerbahçe, rakibine hiçbir sorun çıkartamıyordu. İkinci yarıda senaryo değişmedi. Peres’in, “bariz gol şansı” elde eden Zaniolo’yu düşürmesiyle sarı lacivertliler bir kişi eksilince pek çok Fenerbahçeli kanal değiştirmiştir sanıyorum.
İzlemekte ısrarcı olanların direnciniyse İcardi kırdı. Kadıköy’deki golle Türkiye mesleğini sıçratan Arjantinli farkı ikiye çıkarıyordu. Maçın yıldızı, bonservisinin taksidi başlamayan Zaniolo’ydu. İtalya ulusal grubuna çağırılan futbolcu neden 35 milyon avro ettiğini ispatlayan muazzam bir golle İrfan Can’ı ikinci defa avladığında son düdüğe 15 dakika vardı. Sarı kırmızılılar bir anda “tarihi fark” hesabı yapmaya başlamıştı. Bir Galatasaraylı için unutulmaz bir geceydi. Gezegendeki en büyük rakibini farklı bir skorla rahat yenerek kim kupa kaldırmak istemez ki? Okan Hoca’ya bir sefer daha “helal olsun”… Kutlamalardan şu maça, bu kadar yıldızlı bir grubu nasıl motive ettiğini iştirakçilerden yüklü para alınan bir sertifika programında anlatsa ilgi büyük olur. Bu kadar mütevazı ve insancıl bir karakter nasıl bu kadar büyük bir “winner” olmayı başarmış, tam bir ders (hatta tez) konusu.
